پداگوژی بازی محور | قسمت هشتم | ۱۰ نکته برای مدیریت کلاس
«تا هنگامیکه صدای رعدوبرق نباشد، باران نمی‌بارد.»
در قسمت‌های پیشین با تعریف پداگوژی، انواع مربی، روش‌های یادگیری، انواع بازیها، اهمیت روند رشد کودکان و کودک درون مربی آشنا شدیم. در این قسمت درباره‌ی نظم در کلاس‌های بازی‌محور توضیح می‌دهیم.
همانطور که می‌دانید: تدریس بازی‌محور ترکیبی از علم، هنر و هیجان است. بسیاری از آموزگاران دوست دارند کلاس‌های بازی‌محور داشته باشند اما بخاطر بی‌نظمی در کلاس، منصرف می‌شوند.
پرسش‌های اساسی: چطور می‌توانیم بازی‌های هدفمندی طراحی کنیم تا: هم جذاب باشند، هم یادگیری را تقویت کنند و هم نظم کلاس حفظ شود؟ چگونه انرژی کودکان را مدیریت کنیم تا مدیر عصبانی نشود و والدین اعتراض نکنند؟
بهتر است با اولین قانون تدریس بازی‌محور آشنا شویم: مسیر درست همواره مسیر آرامش‌بخشی نیست. لازم است بپذیریم وجود صداها، طبیعی هستند فقط نباید از کنترل خارج شوند. میزان بلندی صدا به ظرفیت مدیریتی ما و محیط بستگی دارد. همانطور که محیط بر یادگیری، موثر است می‌تواند بر ایجاد بی‌نظمی هم تاثیرگذار باشد.
مثلا: اگر صندلی کلاس شکسته باشد، بی‌نظمی ایجاد می‌شود. اگر دانش‌آموزی کم‌بینا یا بیش‌فعال باشد بی‌نظمی ایجاد می‌شود، اگر هوا گرم یا سرد باشد یا اینکه معلم لکنت‌زبان داشته باشد. همه‌ی این موارد ممکن است بی‌نظمی ایجاد کند. بنابراین معلم نیاز دارد تا درباره‌ی طیف وسیعی از مسائل، اطلاعات کافی داشته باشد تا بتواند: راه‌حل پیدا کند و جایگزین بیابد.
۱۰ نکته برای مدیریت کلاس در پداگوژی بازی‌محور:
۱- طراحی بازی‌های هدفمند
لازم است بدانیم: چرا این بازی را در کلاس انجام می‌دهیم. بازی می‌تواند یک هدف آموزشی داشته باشد. همچنین یک هدف تربیتی مانند: افزایش تعامل و بهبود روابط اجتماعی و…
۲- بیان قوانین در ابتدای بازی:
لازم است در ابتدا، قوانین را بصورتی ساده و شفاف بیان کنیم. روی تخته بنویسیم یا بصورت کارت در اختیار دانش‌آموزان قرار دهیم. متاسفانه برخی از مربیان زبان ارسالی ضعیفی دارند که نیاز به تقویت دارد.
بسیار شنیده‌ایم که برخی از کودکان «اختلال یادگیری» دارند اما شاید مربیان نیز «اختلال یاددهی» داشته باشند. هنگامیکه مربی توانایی ایجاد جذابیت داشته باشد. می‌تواند توجه کودک را متمرکز کند. بنابراین کودک بهتر یاد می‌گیرند.
۳- «مربی» بعنوان راهنما نه کنترل‌گر:
لازم نیست همواره دستوردهنده باشیم. هنگامیکه قانون‌ها زیاد باشند قانون‌شکنی هم زیاد می‌شود. بنابراین بهتر است قوانین را به حداقل برسانیم.
۴- ایجاد مسئولیت‌پذیری فردی و گروهی در بازیها:
لازم است کودکان بیاموزند در جریان بازی، مسئولیت‌‌پذیر باشند. سپس با هم همکاری کنند.
۵- تکنیک چالش و انتخاب:
بازیها نباید آنقدر سخت باشد که کودک ناامید شود و نه آنقدر آسان، که بی‌حوصله گردد. برای هر سطح از یادگیری راه‌‌های متنوعی درنظر می‌گیریم تا کودک بتواند انتخاب کند. اگر دیدیم مرحله‌ی اول بسیار ساده است به‌سرعت وارد مرحله‌ی دوم شویم.
۶- مدیریت انرژی کلاس:
می‌توانیم ابتدا بازی‌های حرکتی و هیجانی انجام دهیم. سپس ناگهان بازی‌های آرام و تمرکزی. مانند کنترل تلویزیون که صدا را بالا و پایین می‌کند ما هم می‌توانیم: هنگامیکه کلاس خیلی آرام است، هیجان بچه‌ها را بالا ببریم و هنگامیکه خیلی شلوغ است، هیجانشان را پایین بیاوریم.
برای آرام‌سازی می‌توانیم از کارهای هنری، داستان و کارگروهی استفاده کنیم. اما همیشه خواهان آرامش در کلاس نباشید و خودتان را به چالش بکشید.
۷- پاداش‌ها و بازخوردهای مثبت:
لازم است بوسیله‌ی بازخوردهای مثبت و انگیزشی به بچه‌ها توجه کنیم. خیلی از بچه‌ها بخاطر جلب توجه، بی‌نظمی ایجاد می‌کنند. به‌ویژه پاداش کلامی بسیار مهم است مثلا بگوییم:«چقدر این کارت خوبه. چقدر این فعالیت‌و خوب مدیریت کردی.»
۸- طراحی بازی‌های متنوع:
برخی از فعالیت‌ها مورد توجه دختران است و بعضی‌ها برای پسران جالب‌اند. تنوع در فعالیت‌ها سبب می‌شود همه‌ی بچه‌ها از بازیها لذت ببرند. لازم است برای همه‌ی سلیقه‌ها بازی داشته باشیم: کاردستی، نمایش، معما و… زیرا بعضی از کودکان دیداری‌اند، برخی شنیداری و بعضی با کارهای عملی می‌آمورند.
۹- درهم‌آمیختگی کلاس و بازی:
هنگامیکه کودکان وارد کلاس می‌شوند باید سناریو داشته باشیم و داستان بسازیم. بازی چگونه شروع می‌شود، چطور ادامه می‌یابد و چه پایانی دارد؟
۱۰- استفاده از تکنولوژی در روش‌هایی نوین آموزشی:
هوش مصنوعی می‌تواند در هر مرحله دستیار ما باشد.
لازم است بدانیم اساسن برگزاری و مدیریت کلاس بازی‌محور سخت است زیرا کودکان در خانه آزادی‌های زیادی ندارند مانند: بپربپر، بدوبدو، بریزوبپاش. بنابراین در هنگام مواجه‌شدن با فضاهای آزاد هیجان‌زده می‌شوند.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.